1. Carbono (C). O carbono é o elemento químico máis importante que afecta á deformación plástica en frío do aceiro. Canto maior sexa o contido de carbono, maior será a resistencia do aceiro e menor a plasticidade en frío. Demostrouse que por cada aumento do 0,1 % no contido de carbono, o límite elástico aumenta uns 27,4 MPa; a resistencia á tracción aumenta uns 58,8 MPa; e o alongamento diminúe uns 4,3 %. Polo tanto, o contido de carbono no aceiro ten un grande impacto no rendemento do aceiro á deformación plástica en frío.
2. Manganeso (Mn). O manganeso reacciona co óxido de ferro na fundición do aceiro, principalmente para a desoxidación do aceiro. O manganeso reacciona co sulfuro de ferro no aceiro, o que pode reducir o efecto nocivo do xofre sobre o aceiro. O sulfuro de manganeso formado pode mellorar o rendemento de corte do aceiro. O manganeso pode mellorar a resistencia á tracción e o límite elástico do aceiro, reduce a plasticidade en frío, o que é desfavorable á deformación plástica en frío do aceiro. Non obstante, o manganeso ten un efecto adverso sobre a forza de deformación. O efecto é só de aproximadamente 1/4 do carbono. Polo tanto, agás requisitos especiais, o contido de manganeso no aceiro ao carbono non debe superar o 0,9 %.
3. Silicio (Si). O silicio é o residuo do desoxidante durante a fusión do aceiro. Cando o contido de silicio no aceiro aumenta un 0,1 %, a resistencia á tracción aumenta uns 13,7 MPa. Cando o contido de silicio supera o 0,17 % e o contido de carbono é alto, ten un grande impacto na redución da plasticidade en frío do aceiro. Aumentar adecuadamente o contido de silicio no aceiro é beneficioso para as propiedades mecánicas integrais do aceiro, especialmente o límite elástico, e tamén pode aumentar a resistencia á erosión do aceiro. Non obstante, cando o contido de silicio no aceiro supera o 0,15 %, fórmanse inclusións non metálicas rapidamente. Mesmo se o aceiro con alto contido de silicio se recoce, non se abrandará e reducirá as propiedades de deformación plástica en frío do aceiro. Polo tanto, ademais dos requisitos de rendemento de alta resistencia do produto, o contido de silicio debe reducirse o máximo posible.
4. Xofre (S). O xofre é unha impureza nociva. O xofre do aceiro separará as partículas cristalinas do metal entre si e causará gretas. A presenza de xofre tamén provoca fragilización en quente e ferruxe do aceiro. Polo tanto, o contido de xofre debe ser inferior ao 0,055 %. O aceiro de alta calidade debe ser inferior ao 0,04 %.
5. Fósforo (P). O fósforo ten un forte efecto de endurecemento por deformación e unha segregación importante no aceiro, o que aumenta a súa fraxilidade en frío e o fai vulnerable á erosión ácida. O fósforo no aceiro tamén deteriorará a capacidade de deformación plástica en frío e provocará o agrietamento do produto durante o estiramento. O contido de fósforo no aceiro debe controlarse por debaixo do 0,045 %.
6. Outros elementos de aliaxe. Outros elementos de aliaxe no aceiro ao carbono, como o cromo, o molibdeno e o níquel, existen como impurezas, que teñen moito menos impacto no aceiro que o carbono, e o seu contido tamén é extremadamente pequeno.
Data de publicación: 13 de xullo de 2022